به امیدی كه بـیایی سحـری در بر من            خاك ویـرانه شده سـرمهٔ چـشم تر من

مـدتی می‌شود از حـال لـبت بی‌خـبرم            چند وقت است صدایم نزدی دختر من

من همان لاله افـروخـتهٔ خون جگـرم            كه همین لخته فقط مانده به خاكستر من

شب این شام چه سرمای عجیبی دارد            تـب ایـن سـوز كجـا و بـدن لاغـر من

دارم از درد مچ دست به خود می‌پیچم            ظاهـراً خـرد شده سـاقـۀ نیـلـوفـر من

چادرم پاره شد از بس كه كشیدند مرا            لحظه‌ای وا نشد اما گره از معجر من

موی من دست نخورده است خیالت راحت            معجر سوخته چسبیده به زخم سر من

كـاشكی زود بـیایـی و به دادم بـرسی            تا كه در سیـنـه نـمانَـد نـفـس آخـر من